- ترانه گوی (اَ خَ)
ترانه ساز. نغمه پرداز. سرودگوی
معنی ترانه گوی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
ترانه ساز. تصنیف ساز. تصنیف سرای. زاجل. زجّال. وشّاح. موشح
(دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
افسانه گوی. قصه گوی. فسانه پرداز:
درهم آمیختیم خنداخند
من و چون من فسانه گویی چند.
نظامی
درهم آمیختیم خنداخند
من و چون من فسانه گویی چند.
نظامی
(پَ / پِ نَ / نِ خوَرْ / خُرْ)
لغت نامه دهخدا
کرانه جوینده. گوشه گیر. دوری گزین:
ای تن به کرانه ای برون شو
زیرا که خرد کرانه جوی است.
حمیدالدین بلخی.
رجوع به کرانه جستن و کرانه گرفتن شود
ای تن به کرانه ای برون شو
زیرا که خرد کرانه جوی است.
حمیدالدین بلخی.
رجوع به کرانه جستن و کرانه گرفتن شود
(اَقْ وا)
لغت نامه دهخدا
نو گوینده. نو سراینده، مجازاً، تازه سخن. نوپرداز. نیکوگفتار. نغزسخن (و جمع آن تازه گویان آید) :
بساز لب تازه گویان زند
ره نغمۀ آبدار سخن.
طغرا (از آنندراج)
بساز لب تازه گویان زند
ره نغمۀ آبدار سخن.
طغرا (از آنندراج)
گوساله ی تازه زاییده شده